کیفیت آب
کیفیت آب
کیفیت آب با توجه به پارامترهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آب محاسبه می شود که معمولاً دارای استانداردهای مشخصی است که باید رعایت شود. بیشترین اصطلاحاتی که در مبحث کیفیت آب استفاده می شود عبارتند از آب آشامیدنی، سلامت بشر و سلامت اکوسیستم(محیط زیست).
استانداردها:
در تعیین استانداردها، توسط نهادهای مربوطه تصمیماتی علمی و با توجه به شرایط سیاسی، در این مورد که چگونه باید آب را استفاده کرد، گرفته می شود. هم چنین آنها، در مورد منابع طبیعی که منبع اصلی تاًمین آب می باشند شرایط مختلفی را مورد توجه قرار می دهند، با در نظر داشتن این نکته که در استفاده های گوناگون از آب باید استانداردهای متفاوتی را در نظرداشت. به خصوص آنکه کیفیت آب منابع طبیعی در شرایط مختلف محیطی فرق می کند. محققان محیط زیست درصدد آنند که دریابند چگونه می توانند براساس این تاًثیرات محیطی، عواملی که باعث آلودگی آب می شوند را شناسایی کنند تا بدین ترتیب قوانینی در این زمینه توسط قانونگذاران وضع شود . که به موجب آن کیفیت آب با توجه به نحوه مصرف آن در وضعیتی مناسب نگه داشته شود.
مقدار قابل توجهی از آبی که سطح زمین را پوشانده، نه قابل شرب می باشد و نه می توان گفت که سمی است. این موضوع قابل استناد است حتی اگر آب دریاها را، که برای نوشیدن بسیار شور می باشند، جزء این آب ها به حساب نیاوریم. یک مفهوم کلی دیگر که می توان از عبارتِ کیفیت آب برداشت کرد این سوالِ عمومی ست که آیا آب آلوده است یا نه. در حقیقت، کیفیت آب موضوعی بسیار پیچیده است که بخشی از این پیچیدگی به این دلیل است که بحث کیفیت آب شدیداً به شرایط اکولوژی زمین وابسته است. آلودگی صنعتی یکی از دلایل مهمِ آلودگی آب می باشد، که به همان نسبت عوامل دیگری همچون پساب های شیمیایی مناطق کشاورزی و شهری و نفوذ فاضلاب ها به سفره های زیرزمینی( به خصوص در شهرهای پرجمعیت) در آلودگی آب نقش مهمی دارند.